Πρώτη επαφή: DS3 E-tense
DS3 E-tense ή αλλιώς "Τι είπες μαντάμ; Εγώ, αγάπη μου, είμαι κυγγγία"
Σοφά οι Γάλλοι έχουν επιλέξει να επενδύσουν στην άνεση κι έχουν πατήσει λίγο φρένο στη φουτουριστικότητα. Ενδεχομένως να μην υπάρχει άλλο τόσο άνετο μοντέλο με 18άρες ζάντες και μήκος μικρότερο από 5 μέτρα. Αλλά αυτή η άνεση δεν προκύπτει από τις περίφημες γαλλικές ρυθμίσεις, όπως θα λέγαμε παλιά, αλλά μάλλον είναι επειδή έχει υπερβολικά μαλακή ανάρτηση. Από την πρώτη φορά που πατάς τέρμα το γκάζι, ένιωσα τη μούρη να ανασηκώνεται. Αν μπορούσα να το στρίψω κιόλας, θα ήξερα να σας πω αν γέρνει στις στροφές. Προς το παρόν, περιορίστηκα στις σούζες. Και μη φανταστείτε ότι μιλάμε για κάνα απύθμενο γκάζι. Μετά το ID.3, τα 136 άλογα φαίνονται μια τυπική ηλεκτρική απόδοση (208, 2008, Mokka, Corsa, Leaf, Mazda MX-30). Δεν ενθουσιάζουν, αλλά δε θα χρειαστείς και κάτι παραπάνω. Το ID σε (με για την ακρίβεια) ιντριγκάρει να το σανιδώσεις. Τα υπόλοιπα έχουν όλη τη ροπή που θα χρειαστείς ποτέ σου, για να κινηθείς με ασφάλεια. Να εξαφανιστείς από το πλάι ενός φορτηγού που πάει να σε κλείσει, εδώ η κατάσταση διορθώνεται με το γκάζι κι όχι με το δίπτυχο φρένο/κόρνα. Να προσπεράσεις, να ανέβεις αβίαστα την πιο δύσκολη ανηφόρα. Μέχρις εκεί.
Η στόχευση στην άνεση καταφαίνεται και στο πόσο υπερβολική είναι η υποβοήθηση του τιμονιού στις χαμηλές ταχύτητες. Punto Sporting προ εικοσαετίας στο City. Φταρνίζεσαι και το τιμόνι περιστρέφεται 10 μοίρες παραπάνω από τον κορονοϊό που διέσπειρες. Λογικότατο, αν σκεφτείτε σε ποιον απευθύνεται το DS.3: στη νεόπλουτη, μάλλον μέσης ηλικίας, που ο πλούσιος σύζυγος (μάλλον μεγαλογιατρός) της πήρε για να πηγαίνει στα ψώνια της. Αυτή θα το λατρέψει: είναι ξεχωριστό, όμορφο, εξατομικεύεται σε χρώματα κι επενδύσεις εσωτερικού. Ένα κόσμημα σε ρόδες! Είναι ψηλό για να μπαινοβγαίνει εύκολα. Είναι κοντό για να παρκάρει ανθρώπινα. Έχει άνετη ανάρτηση κι ελαφρύ τιμόνι.
Το κακό (για την DS) και καλό (για τη μαντάμ) είναι ότι σε αυτήν στοχεύουν όλα τα premium ηλεκτρικά που μαζεύτηκαν στους ελληνικούς τιμοκαταλόγους. Για αυτές τις έρμες 50άρες γιατρέσσες (εδώ παίζει βιντεάκι με Ζήκο και γιατρέσσα στο τηλέφωνο) σφάζονται τα Mazda MX-30, τα DS3, τα Honda e, τα ηλεκτρικά Mini, οι i3 αυτού του έρημου ντουνιά. Αν υπολογίσετε πόσες είναι αυτές οι μανταμίτσες, πόσες από δαύτες θα βρεθούν να οδηγούν μια Χ5, μια Cayenne, αλλά και πόσες θα πάνε σε άλλες premium ή plug-in επιλογές, καταλαβαίνετε ότι όντως μιλάμε για 4-5 πωλήσεις πανελληνίως.
Τουλάχιστον, σε αντίθεση με το ΜΧ-30, το DS3 έχει μια στοιχειώδη αυτονομία ώστε να προσποιηθεί ότι είναι το μοναδικό όχημα μιας οικογένειας. Βγάζει 300+ χιλιόμετρα, σε αντίθεση με τα 200 του Ιάπωνα. Θεωρώ ότι τα δύο αυτά μοντέλα είναι εξαιρετικά κοντά σε φιλοσοφία κατασκευής. Και τα δύο θέλουν να πείσουν ότι είναι premium, το κάνουν όμως με διαφορετικό τρόπο. Το Mazda προτιμά την ολιστική ποιότητα: ό,τι και να αγγίξεις στο εσωτερικό του, νιώθεις ότι κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, κάποιος σχιστομάτης θα κάνει χαρακίρι αν τολμήσεις να πεις την παραμικρή αρνητική κουβέντα για την ποιότητα του εσωτερικού. Όλα αγγίζουν την τελειότητα κι έχεις την αίσθηση ότι αυτό θα γίνεται εσαεί.
Αντίθετα, το γαλλάκι φαίνεται να είναι προϊόν καθαρού συλλογισμού. "Ρε παιδιά, πώς μπογούμε να το κάνουμε να δείχνει ακγιβό; Όλοι ξέγουμε ότι από κάτω είναι ένα 2008, πώς θα γίνει να διαφογοποιηθούμε χωγίς να αλληλοσκοτωθούμε;" Το καλό είναι ότι όντως απολαμβάνεις μια κάποια ιδιαιτερότητα και πολυτέλεια στο εσωτερικό. Αν αμέσως μετά το DS3 μπεις σε κάνα Kona ξέρω-γω, παίζει και να κάνεις εμετό από την πλαστικίλα. Το E-tense ΟΝΤΩΣ διαφοροποιείται από τον σωρό. Το κακό είναι πως πρόκειται για φτιασίδια, πως είναι μάλλον πολυτελές παρά ποιοτικό, η πραγματική ποιότητα βρίσκεται μόνο στο ΜΧ-30 και να με συμπαθάτε που είμαι λίγο απόλυτος.
Άλλες παρατηρήσεις:
-κάθισμα πολυθρόνα, μπαίνεις και γουβιάζεις. Σαν κάτι παλιά πούλμαν, με τον Χάρυ Κλυν στο τιμόνι και σούστα κάτω από το κάθισμα. Κάπως έτσι.
-χώροι για Γάλλους που τρώνε μόνο νερόβραστα και δεν έχουν πάρει ύψος. Ούτε φάρδος. Εσωτερικό πλάτος αυστηρά για δύο, χώρος για τα γόνατα ολίγον ανέκδοτο. Ο χώρος αποσκευών νομίζω ότι τρώγεται, 340 λίτρα.
-εικόνα εσωτερικού όσο πρέπει φουτουριστική, χωρίς να το παρακάνει. Εμ, η 50άρα γιατρέσσα ξέρει να χειρίζεται smartphone αλλά όχι και να γράφει κώδικα. Η DS ΔΕΝ έκανε το λάθος της VW, που προσπάθησε να Tesloποιηθεί κι έφαγε τα μούτρα της, ολίγον τι.
Τελικά θα μπορούσε το DS3 να θέλξει μια οικογένεια; Είναι όμορφο, πολυτελές, ιδιαίτερο, με καλή αυτονομία, καλές επιδόσεις. Εντάξει, λογικά δε θα είναι για να γράφεις χρόνους στα Λιμανάκια με τόσο μαλακή ανάρτηση και τιμόνι στο περίπου, ούτε για κόντρες με το ID.3 στη Βούτα, αλλά οι αγοραστές της κατηγορίας θα απολαύσουν την άνεση και θα αδιαφορήσουν για τα παραπάνω. Μπορεί να κάνει και τα ταξιδάκια του, γιατί λοιπόν λέω ότι στοχεύει μόνο στην φραγκόκοτα; Μα γιατί κοστίζει ένα σωρό χρήματα! 35 χιλιάρικα μετά την επιδότηση για τη βασική έκδοση με το λευκό χρώμα του νοικιάρικου και σοβαρές ελλείψεις στον εξοπλισμό: ναι, με λάμπες αλογόνου κι απλό cruise control. Εξοπλισμό που θεωρούμε αυτονόητο σε πολύ λιγότερα χρήματα, εδώ πρέπει να τον πληρώσεις έξτρα, Διαμορφώνοντας ένα E-tense όπως θα έπρεπε να είναι, με LED και ACC και 2-3 πραγματάκια ακόμα (keyless, ασύρματη φόρτιση κινητού, λευκό εσωτερικό), η τιμή σκαρφάλωσε στα 40 χιλιάρικα. Εντάξει, τα LED είναι Matrix (ξέρετε, αυτά με την αυτόματη εναλλαγή μεσαίας-μεγάλης σκάλας σε περίπτωση αντίθετα ερχόμενου οχήματος), ενώ το ACC αναγνωρίζει τα όρια ταχύτητας και κόβει αυτόματα ώστε να είσαι πάντα νόμιμος κι ασφαλής. Καλώς αυτά να τα πληρώνεις έξτρα, δεν αντιλέγω, αλλά η βασική έκδοση έπρεπε να έχει ήδη σκέτα LED κι απλό ACC γιατί δεν τιμάται λίγα χρήματα.
Θεωρώ ότι δύσκολα μια οικογένεια θα αγνοήσει τα παραπανίσια χρήματα και δε θα στραφεί στο 2008 ή στο Mokka, που είναι το ίδιο αυτοκίνητο. Ή αν το θέλει για δεύτερο, μάλλον θα προτιμήσει να γλιτώσει 6-7 χιλιάρικα για ένα σαφώς πιο ποιοτικό αυτοκίνητο (ΜΧ-30). Είπαμε, 4-5 πωλήσεις. Νομίζω ότι η μία θα πρέπει να καταλογιστεί την κυρία Πατούλη, σε καμία δεν ταιριάζει περισσότερο. Ίσως στη Μιμή Ντενίση.
ΥΓ. Η μεγάλη σημασία μοντέλων όπως το E-tense ΔΕΝ είναι αυτό καθεαυτό το μοντέλο, άλλωστε τι θα πουλήσει; Είναι ο πλουραλισμός που προσθέτουν στην γκάμα των προσφερόμενων ηλεκτρικών. Αρχίζει σιγά-σιγά να καλύπτεται κάθε γούστο, να υπάρχει εξατομίκευση στο τι προσφέρει το κάθε μοντέλο, να καλύπτεται κάθε γωνιά τής αγοράς. Μόλις πριν 2-3 χρόνια, τα ηλεκτρικά ήταν ουσιαστικά τα φαντασμαγορικά Tesla, τα Leaf για τον μέσο οικογενειάρχη, άντε και κάτι απόπειρες τύπου Golf, η Ζωή για την αστική χρήση και λίγα niche μοντέλα (το i3 για τους φραγκάτους αλλά αυστηρά για την πόλη, τα C-Zero/i-Miev/iOn για τον αντίστοιχο μπατίρη) και πάπαλα. Πλέον, υπάρχουν όλο και περισσότερες επιλογές, με έφεση βέβαια στα γεμάτα πορτοφόλια. Οι κατασκευαστές θεωρούν ότι η ηλεκτροκίνηση θα φορεθεί ως καπελαδούρα μεσόκοπης μαντάμ, από πάνω προς τα κάτω. Εγώ πάλι θεωρώ ότι το μεγάλο μπαμ θα γίνει με τα φθηνά μοντέλα, όπως το Dacia Spring. Αν κοστίζει όσο το σημερινό Fiat Panda, θα βαρεθούμε να το βλέπουμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου